ΜΙΑ ΣΠΟΥΔΗ ΣΤΗΝ ΕΚΦΡΑΣΗ, ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ, ΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ. ΈΝΑΣ ΥΜΝΟΣ ΣΤΟ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟ ΦΥΛΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΟΥ.
Η νέα εικαστική δουλειά του Δημήτρη Δήμα, περιλαμβάνει ένα σύνολο έργων, διαφόρων διαστάσεων και κατατάσσεται στην ανθρωποκεντρική ζωγραφική. Αφορά 28 πορτρέτα γυναικών ζωγραφισμένα σε ξύλινες επιφάνειες. Χαρακτηρίζονται από μια ιδιαίτερη και δύσκολη εικαστική γραφή, λόγω της μη επίπεδης επιφάνειας των ξύλων. Χρησιμοποιήθηκε σε αυτά μικτή τεχνική (ακρυλικό, κάρβουνο, μολύβι, κιμωλία κ.α). Κοινός παρονομαστής του αποτελέσματος είναι η απόδοση στην εκφραστική δύναμη των βλεμμάτων στο πέρασμα του χρόνου. Ταυτόχρονα όμως είναι ένα καλλιτεχνικό ταξίδι στη φυσική φθορά του ξύλου.
Η 2η ατομική έκθεση του Δημήτρη Δήμα είναι αποτέλεσμα 3 χρόνων δουλειάς στο εργαστήρι. Μια δουλειά με απροσδόκητες τεχνικές και ματιέρες πάνω στο πανάρχαιο αυτό υλικό. Όλες οι ξύλινες επιφάνειες που διαφυλάχτηκαν χρόνια τώρα (ταμπλάδες από νεοκλασικά σπίτια του Αγρινίου, μπαούλα του Μεσολογγίου, πόρτες και παράθυρα κ.α) αποτελούν τον « γνήσιο καμβά» των έργων. Όλες φθαρμένες από το χρόνο, με φυσική πατίνα που εντυπωσιάζει. Το αξεπέραστο όμορφο φόντο των έργων, έχει την υπογραφή της «φυσικής παλαίωσης». Μόνο η φύση μπορεί να δώσει τέτοια αισθητικά αποτελέσματα…
Εκφραστικές προεκτάσεις αποτελούν η σεβάσμια φιγούρα της μάνας, τα βλέμματα που μας ταξιδεύουν από την βρεφική και παιδική ηλικία της αγνότητας, στην ομορφιά της νεότητας και της τρίτης ηλικίας. Πρόσωπα συχνά εκφραστικά, χαριτωμένα και ρομαντικά. Άλλα ντροπαλά, ερωτικά, συνεσταλμένα ή αποφασιστικά, κοιτούν μετωπικά το θεατή και λειτουργούν ως μία αμφίδρομη ανάκριση. Επιδιώκουν το βλέμμα του, αποζητούν την εξονυχιστική παρατήρησή του ως την αποκάλυψη του πρωταγωνιστικού ρόλου της.
Δείγματα της νέας δουλειάς:
